Mijn eerste werkweek

Bon Nochi!

Pfoee, ik weet dus echt even niet waar ik moet beginnen. Veel meegemaakt en dat in maar 1 week. Ik doe nu al 3 avonden over een update schrijven, omdat het me deze keer ineens minder makkelijk af gaat dan andere keren.

De afgelopen week heeft op mijn werk in het teken gestaan van kennismaken en het bedrijf leren kennen. Iedere dag stond er wat anders op de planning, wat heel leuk was om allemaal te mogen ervaren.

Ik heb nu dus de conclusie getrokken dat dit een ontzettend mooie plek is om te werken!  

Deze week heb ik de dolfijnen veel mogen observeren en aankomende week ga ik hier mee verder. Ik heb al erg interessante dingen over ze geleerd en heb ook gehoord dat ik het meest met Kanoa zal gaan werken. Hiernaast even een foto'tje van hem. Schattig is ie he!

Waarom ik het zo moeilijk vind om een update te schrijven? Ik denk dat het een combi is van veel ervaringen op hebben gedaan die ik nog moet verwerken, een inschatting maken van wat interessant is om te lezen voor anderen en daarnaast mijn eigen gevoelens en vermoeidheid, waardoor het me dit keer niet lekker lukt om iets getypt te krijgen. Mijn excuses als het deze keer een minder makkelijk leesbare blog is!

Ik merk dat de warmte, de hoeveelheid kennis die ik op doe, het lezen en praten in drie talen etc. me toch meer energie kosten dan ik bij voorbaat dacht. Ook voel ik dat ik steeds iets meer 'land' en het besef ook meer komt wat een verandering deze keuze in mijn leven te weeg heeft gebracht. Iets wat ik altijd al wilde en ook echt moet hebben gedaan, om nooit meer te hoeven zeggen 'had ik maar'... maar ook een keuze waarbij ik continu uit mijn comfortzone moet stappen en persoonlijke processen aan moet gaan, om ook hier mijn leven vorm te kunnen gaan geven.

Het is veel, maaar zo leuk!

Buiten mijn werk om heb ik ook heel wat meevallers gehad hier op Curacao. Zo zie je soms ook dat wanneer je je op het ergste voorbereidt, het alleen maar beter kan verlopen. Ik had bijvoorbeeld vrijdag avond een borrel van mijn werk en toen ik voor die tijd de parkeerplaats op liep, zag ik dat ik een lekke band had. Ik in de stress en meteen naar mijn collega's die allemaal heel relaxt reageerden met dat dit zo vaak gebeurt en dat zij wel even mijn band konden verwisselen. Dan kon ik de volgende dag zo even naar de banden maker.
Zo gezegd zo gedaan (het is hier overigens ook heel normaal dat je al vrouw zelf even je band vervangt, dus ik ben in de leer).
Ik dus zaterdag naar de bandenmaker. De mevrouw nam mijn band mee en 10 minuten later zette een ander mijn band weer op mijn auto. Dus ik vroeg 'wat was er nu met mijn band aan de hand?' Waarop de man mijn band weer van de auto haalde, de band even draaide en een dikke 'pus' uitstulping liet zien! 'Oh een gaatje' zegt ie, waarna hij mijn band er weer op zette en vroeg om 7 gulden. 10 minuten en 7 gulden verder, had ik gewoon een geplakte band op mijn auto, hoe fijn is dat?!

En nog een andere meevaller: Ik zou ik niet zijn als ik niet al regelmatig in de sportschool te vinden zou zijn. Mijn sportschool heeft dus gewoon een zwembad en sauna, heel fijn. Maar wat ik nog veel fijner vind: ze hebben er een warme douche!!! Ooooh ik wilde er echt niet meer onder uit. Ik zou er zelfs naar toe gaan alleen om te douchen!

Deze week moet ik de hele week om half 7 beginnen om te leren hoe ik de vis moet voorbereiden voor de dolfijnen. Ik heb nu al twee ochtenden gehad en het bevalt me heeel goed. Ik begin namelijk wel om half 7, maar dan is het nog super rustig op de weg.. En ik mag om half 4 al naar huis, waardoor ik thuis nog even lekker met Nederland kan Skypen bijvoorbeeld, fijn toch?!

Nou lieve mensen, tot de volgende!

AYO!